Θα προτιμήσουμε την φράση αυτή, γιατί η ΡΗΞΑΡΑ μας είναι στην αρχή ενός πολύ ωραίου,γοητευτικού ταξιδιού και δεν θα απογοητευτούμε απο τις πρώτες γκίνιες.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα φρομ δε μπιγκινιγκ.
Η ομαδάρα μας για την 3η αγωνιστική αντιμετώπιζε την ομάδα του Παύλου “ρίζλα”.
Για να μη γινόμαστε τυπικοί (και επειδή η προβατίνα δεν είχε κατέβει καν στο στομάχι!) οι 89 οπαδοί-φίλοι της ΡΗΞΑΡΑΣ έφτασαν στο γήπεδο μας 5 λεπτά πριν την εναρκτήρια κλωτσιά.
(η καταγγελία προς την ε.π.σ.β. για την ώρα έναρξης συνεχίζεται…)
Οι μπύρες και αυτές παρατεταγμένες και έτοιμες για τους διψασμένους για βύνη κ’ θέαμα οπαδούς μας.
Οι μαυρογκρί λύκοι της ομαδάρας μάς ήταν ανυπόμονοι για τους πρώτους βαθμούς στην ιστορία της.
Οι καλές γλώσσες λένε οτι κάποιοι παίχτες-οπαδοί δεν είχαν βγει καθόλου την προηγούμενη νύχτα, κάποιες άλλες, ότι μερικοί είχαν άγχος κ’ πίνανε μέχρι τις 5 κ15 το πρωί και κάποιες κακές, πως ορισμένοι απλά ξενέρωσαν μετα το ματς…
Η Ρηξάρα λοιπόν μπήκε δυνατά στον αγώνα, εμφανώς αναβαθμισμένη και με περισσότερες δυνάμεις. Είχαμε κατοχή, η μπάλα δεν φαίνονταν σαν χειροβομβίδα έτοιμη να εκραγεί στα πόδια μας, κάναμε καλούς συνδυασμούς (έγιναν 5-6τρομερές εναλλαγές της στρογγυλής θεάς) και τέλος πάντων η αντίπαλη περιοχή δεν έμοιαζε σαν… άπιαστο όνειρο.
Γίνανε επιθέσεις με αξιώσεις, ελπίδες, προσδοκίες και όνειρα αλλά σταματάγανε στην γρανιτένια άμυνα του Παύλου. Η γκεστ τιμ είχε κάνει 2 -3 τελικές προσπάθειες αλλά η αμυνάρα μας με ψυχραιμία και αυτοσυγκέντρωση Σαολίν τις άφησε να περάσουν… έξω από τα δοκάρια της! Όλα πήγαιναν καλά και έδειχναν ότι τα δίχτυα του Sparrow θα έμεναν ανέγγιχτα. Αμ δέ…
Σε μια φάση-τρύπα του χωροχρόνου, στο 44΄, οι αμυντικοί της Ρηξάρας μας ακολούθησαν την πασίγνωστη τακτική “άσε-άσε” κ’ έτσι ένας παίχτης του Παύλου “σμόκινγκ” που είπε ευχαριστώ, την άφησε στα δίχτυα μας, κάνωντας το 0-1…
Επίκληση στον μικρό Ιησού και μερικούς αποστόλους, μια πίκρα για το γκολ, αλλα δέν μασάμε…
Το ημιχρόνιο βγήκε χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες…
Ο κόουτς -ούτε “Βίκυ” ούτε “Υφαντής”- κι αυτός σκασμένος, αλλά έτοιμος και σίγουρος για την ανατροπή…
Ανάσες για τα καμάρια μας και βουρ στον αγώνα!
Η Ρηξάρα μας όντως μπαίνει ανανεωμένη και με ορατά σημάδια βελτίωσης. Το ραν εντ χιτ αποδίδει και σε μια φάση που το 1-1 ήταν σίγουρο, οι πανικόβλητοι αμυντικοί του Παύλου “ρόλινγκ” κάνουν πέναλτυ…
Οι οπαδοί και οι παίχτες πανηγυρίζουν ωσάν να κέρδισαν το κύπελο…
Η αγωνία έχει φτάσει στην Λιάκουρα[1]…
Χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο φίλου της Ρήξης που ήπιε μονορούφι 3 μπύρες… Ο αρχηγός -μόνο στα χαρτιά- των μαυρογκρί λύκων ΧαΜάς(=ποτέ στα ισπανικά) εκτελεί… αλλά δυστυχώς στέλνει την μπάλα στην αγκαλιά του τερματοφύλακα του Παύλου.
Η γκίνια ήταν εμφανέστατη και έδειχνε το σκληρό και άκαρδο πρόσωπο της.
Τα παλικάρια μας όμως δεν πτοούνται και συνεχίζουν. Εδώ να σημειώσουμε την τεράστια ευκαιρία στο 79 του orestis-schließlich genagelt![2]
Σε αυτό το σημείο όμως, “τα καύσιμα τελειώσανε και η βενζίνη σώνει...” (δικό σας)
Ως φυσικό επακόλουθο η έμπειρη ομάδα του “τζαΠαυλου”, μετέτρεψε με 2 φασούλες το εύθραστο 0-1 σε ένα άνετο 0-3 (στο 87′ και στο 90′).
Γκίνια φίλε μου…
ΟΙ Ρηξαίοι όμως δεν πτοήθηκαν, αυτό-αποθεώθηκαν και έδωσαν ραντεβού για τους 2 εκτος έδρας αγώνες που έρχονται…
‘Ενα “τζα-λοβ” στην ομάδα του Παύλου και ένα πιο μεγάλο “τζα-προτέκτ ας” σε φίλους-παίχτες-οπαδούς…
ΡΗΞΗ-ΣΕΙΣΜΟΣ-ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΣ
ΟΣΟ ΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ Η ΡΗΞΗ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ… (δικό σας)
[1] Υψηλότερη κορυφή του Παρνασσού
[2] Κάρφωσε το επιτέλους!